Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

18 Μαΐ 2013

Evexia ή δυσανεξία;


Σύμφωνα με τους μετεωρολόγους έχουμε Άνοιξη, ο καιρός έχει ζεστάνει και τα ρούχα γίνονται λεπτότερα και ενίοτε λιγότερα.

Το αψεγάδιαστο κορμί μας εκτίθεται σε κοινή θέα και τότε καταλαβαίνουμε ότι τελικά δεν είναι και τόσο αψεγάδιαστο, καθώς, εντελώς τυχαία η κοιλιά μας προεξέχει, τα μπουτάκια έχουν κυτταρίτιδα, τα μπρατσάκια έχουν χαλαρώσει και το στομάχι σχηματίζει ένα σωσίβιο γύρω από την μέση μας, που αν δεν κόψουμε τα cup cakes, σε λίγο καιρό, θα μας περάσουν και για σημαδούρα όταν θα κολυμπάμε αμέριμνες σε κάποια παραλία.

Ίσως να είμαι υπερβολική και ίσως όλα αυτά τα κουσούρια που σας περιέγραψα νωρίτερα να μην συνυπάρχουν σε ένα μόνο κορμί αλλά όπως και να είναι, γυναίκα είμαι και ξέρω ότι έστω και ένα από αυτά να έχεις, είναι αρκετό για να φτάσει  η ψυχολογία σου στον πάτο και ακόμα παρακάτω…

Φυσικά δεν χρειάζεται να είναι Άνοιξη ή Καλοκαίρι για να χάσεις την αυτοπεποίθηση  σου από τα περιττά κιλά, απλώς λίγο το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα έχεις τα πουλόβερ και τα μακριά παντελόνια και κρύβεις ό,τι μπορεί να κρυφτεί ή τουλάχιστον νομίζεις ότι τα κρύβεις και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Δεν είναι λίγο και αυτό…

Και μπορεί εσύ να έχεις ησυχάσει τότε με τα κιλά σου και να φοράς ένα όμορφο τζινάκι με ένα καταπληκτικό πουλόβερ με ασορτί φουλάρι και έχεις αφήσει ανέμελα τα μαλλιά σου να ανεμίζουν στο ελαφρύ φύσημα του αέρα που σε χτυπάει στο μέτωπο καθώς περπατάς, όμως η «άλλη» δεν είναι χαζή, αλλά κυρίως, είναι και πονηρή.

-Πάρτε ένα δειγματάκι δωρεάν για το καινούργιο μας αφρόλουτρο

Φυσικά και θα το πάρεις και όχι μόνο θα το πάρεις, θα την ευχαριστήσεις και από πάνω για την ευγενική της πράξη να σου δώσει το αφρόλουτρο δωρεάν, που σημειωτέον, δεν είναι σε συσκευασία δείγματος αλλά έχει παραπάνω ποσότητα και έχει και άρωμα coco nut το αγαπημένο σου, αυτό που το πας;

-ποια εταιρία είναι; Axentule? Πρώτη φορά την ακούω. Ξέρεις εγώ γνωρίζω τις περισσότερες μάρκες των καλλυντικών που κυκλοφορούν και ειδικά με τα αφρόλουτρα έχω μία αγάπη. Όσο πιο έντονο είναι το άρωμα τόσο περισσότερο μ΄ αρέσει. Εξηγείς κάνοντας τάχα μου την ειδικό και την ξερόλα μαζί.

Και τότε ξεκινάει το παραμύθι. Χωρίς να το καταλάβεις έγινες....

Ολοκληρώστε την ιστορία αγοράζοντας το βιβλίο "Παράλληλες Σκέψεις..." 
Από την ενότητα ΑΓΟΡΑ ΟΝΕΡΩΝ. 


11 Μαΐ 2013

Μαίρη & Μαρια ή Μαρία & Μαίρη;

Με την φίλη μου την Μαίρη μας χωρίζουν πάρα πολλά, όμως, είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν. Με την Μαίρη έχουμε κάνει παρέα από πολύ μικρές, οι πρώτες μου αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία είναι μαζί της. 

Γνωριζόμαστε από την Δευτέρα Δημοτικού που ήρθε στην γειτονιά μου. Μπορούσαμε να παίζουμε ώρες ατελείωτες "γραφεία", κούκλες, "οξινίες", κρυφτό, κυνηγητό, να βλέπουμε τηλεόραση, να χορεύουμε, να πηγαινουμε μαζί για μπάνιο στην θάλασσα, να κοιμόμαστε μαζί τα βράδια όταν οι γονείς μας έβγαιναν, να κάνουμε "πιτζάμα πάρτυ", να βλέπουμε το "χτυποκάρδια στο Beverly Hills" και να φοράμε ανοιχτά καρωτά πουκάμισα όπως τον Dylan και τον Brandon. 

Όλες τις ανησυχίες μας τις μοιραζόμασταν. Μπορεί να χωρίζαμε για λίγο, μπορεί να κάναμε διαφορετικές παρέες, μπορεί να βρισκόμασταν η μία στην Αθήνα και η άλλη στην Κάρπαθο, μπορεί να μην μιλούσαμε για καιρό στο τηλέφωνο, μπορεί να μην βλεπόμασταν για καιρό, πάντα όμως η μία μαθαινε τα νέα της άλλης. Όταν βρισκόμασταν ήταν σαν να μην πέρασε μία μέρα. 

Ένα παράξενο πράγμα ο χρόνος να σταματάει... Να νιώθουμε την ίδια οικειότητα όπως παλιά που παίζαμε τις γραμματέες. Άσχετα αν καμία από τις δύο μας δεν έγινε ποτέ γραμματέας. Ξέραμε τις ανησυχίες μας, μπορούμε να εμπιστευθούμε η μία την άλλη και η κάθε μία από εμάς ξέρει ότι πραγματικά υπάρχει ανειδιοτέλεια. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν υπάρχει κάτι να μοιράσουμε. 

Πραγματικά δύσκολο αυτό στις ημέρες μας. 

Μαίρη είμαι χαρούμενη που σε ξαναβρήκα καταλαβαίνοντας ότι δεν σε είχα χάσει ποτέ. 
Μαίρη να χαίρεσαι τα δύο υπέροχα παιδάκια σου και άντε με το καλό να κάνεις και την Άννα. 
Και να σου πω και ένα μικρό μυστικό; Έχω μία μικρή αδυναμία στον Δημητράκη!
- Εσείς σε ποια χώρα πάτε;
- Γιατί ήρθε αυτή; την λένε και αυτή Κυζούλα; χαχαχαχαχαχα  

Παρακάτω θα δείτε μερικές φωτογραφίες από τα παλιά που θα προσπαθήσω εν καιρώ να βάλω και νεότερες και περισσότερες. 

Μαίρη Λέου (αριστερά) 15 Αυγούστου 1999 στις Πυλές. 

25 Μαρτίου 1998 Παραστάτισσες στην Γ΄Λυκείου Απερίου. Η φωτογραφία
είναι τραβηγμένη στην Πλατεία του Όθους. 

15 Αυγούστου 1999 στις Πυλές.
Στην μέση η αδερφή μου Άννα Χαλκιά

15 Αυγούστου 1999 Βράδυ στο "Εδέμ"
Αριστερά η Σοφία Βιτωρούλη.